Praca z ludźmi, czyli jak się najłatwiej wykończyć psychicznie

Czym się różni praca  księgowej od przedstawiciela handlowego? Ta pierwsza nie musi się uganiać z ludźmi.
Kto ma lepiej? No oczywiście, że księgowa :)
Ale kto ma nieprzewidzianie i spontanicznie? Jasne, że przedstawiciel.

Praca z ludźmi jest według mnie najtrudniejszą na świecie. Nieważne czy sprzedajesz jajka na bazarach, czy garnitury w eleganckim salonie. Czy prowadzisz leczenie uzależnień czy warsztaty motywujące. Po prostu zawsze może się coś przydarzyć, co zaskoczy Cię nawet po 20 latach wykonywania zawodu. Praca z ludźmi jest naprawdę nieprzewidywalna. Bo skąd wiesz, że zaraz nie wpadnie jakiś wariat i nie zacznie śpiewać serenad? Wszystko się może zdarzyć!

Zauważyłam również, że ludzie mają tendencję do opowiadania o sobie, swoim życiu i historiach nawet bardzo prywatnych. W większości chcą się wygadać, bo czują się samotni. Ale czasem po prostu są takimi egocentrykami, że naprawdę myślą, że mnie interesuje w jakim proszku piorą skarpetki i jak ich mama nie mogła przełknąć skóry od chleba i się zadławiła. Otóż chciałam Wam powiedzieć, że naprawdę mnie to z całego serca nie obchodzi. :) Tak, naprawdę!

Pół biedy jeśli ktoś naprawdę chce ode mnie jakiejś rady albo mówi, żeby powiedzieć mi właśnie bardzo ważną wiadomość. Już gorzej jeśli nawija, nawija i choć widzi moje na odwal się potakiwanie: "Yhy, yhy" mówi dalej, kończąc za jakiś czas swoje mało interesujące monologi . Ale najgorsi są tacy, którzy przychodzą z różnego rodzaju problemami, ja nie mogę im pomóc a spuszczają się nade mną, bo mieli zły dzień. Albo Ci którzy widzą, że to co mówią mnie nic a nic nie obchodzi, co lepsze kolejka się tworzy a oni  nie widzą świata dookoła i paplają dalej. I mają gdzieś, oni są pępkiem wszechświata i nie dociera do nich to co mówię. Więc z rodzajów trucicieli to tyle. Najlepszym sposobem jest: no właśnie najlepszych sposobów nie ma, trzeba walczyć na bieżąco.

Dlatego chciałam tylko podkreślić, że praca z ludźmi doprowadza do wrzodów na mózgu, jeśli nie zrobimy sobie odpowiedniej dłuuuugiej relaksującej przerwy. Dlatego zalecam jogę, wszelkie ziołka - patrz melisa, w ekstremalnych przypadkach L4, czyli depresja lub aspołeczność zaawansowana. ;) Na koniec chylę czoła tym, którzy pracują z ludźmi. Tym samym kłaniam się również sama przed sobą, gdyż za rok minie cynowa rocznica mojego "użerania się z człowiekami" i jestem pełna podziwu, że Morawica mnie jeszcze nie przyjęła w swoje skromne kaftany. Już niedługo ;)

Zapomniałam zawrzeć pozytywnych aspektów, ale to nie szkodzi. Dziś było rzucanie błotem, a może kiedyś opiszę te śmieszne i napawające nadzieją sytuacje. A tak serio: choć na co dzień mam serdecznie dosyć wiecznych pretensji i obwinianie mojej osoby o wszystkie problemy świata, to wystarczy jedna sytuacja, gdzie uśmieję się po pachy i wszystkie złe chwile idą w zapomnienie. Zmęczenie znika jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki i życie znów jest piękne! Dla takich chwil mimo wszystko warto pracować z ludźmi.

P. S. Zaczynam czytać taką książkę, podobno dobra i pomaga :)