niedziela, 13 lipca 2014

O problemach w miłości i żalu po kieliszku wina i obejrzeniu dramatu

"Zakochany bez pamięci" - miało być romansidło, a wyszedł film dramatyczny, który zmotywował mnie do napisanie tego tekstu o 2:40 po kieliszku czerwonego wina. Dlatego wybaczcie nielogikę, ale postanowiłam nic nie zmieniać, tylko puścić ten tekst tak, jak mi w duszy grało.
Dawno nie oglądałam czegoś, co wywołałoby u mnie łzy. Co takiego mnie poruszyło? Tak naprawdę porusza nas to, co z nami związane. Film mówił między innymi o kasowaniu wspomnień o kochanej osobie. Tak naprawdę wydaje się, że najlepiej byłoby wymazać z pamięci wszelkie wspomnienia związane z osobą, która nas zraniła. Ten film udowadnia, że nie. To byłoby takie proste, tak łatwe. Pstryk i nie ma. Tylko zadajmy sobie pytanie: Po co? Czyż nie lepiej zapamiętać to, co się zdarzyło, przeżyć kilkanaście ciekawych, miłych, czy niezapomnianych chwil pomimo wszelkich krzywd?

To bardzo ciężka sztuka, by opanować umiejętność zamiany tego co spotkało nas w życiu złego na naukę, a nie na żal. Żal chcemy usunąć, bo nas zatruwa, a nauka pozwoli na nie popełnianie tych samych błędów. I piszę to właśnie dlatego, że sama mam z tym problem, nie po to, by udowodnić komukolwiek, że ja tak umiem. Podziwiam osoby, które potrafią dobrać się tak, że nie ma między nimi większych nieporozumień. Sama osobiście chyba nie znam takich par, choć wiem, że istnieją. Muszą mieć bardzo dużą dawkę empatii. Ale umówmy się, że przecież każdy patrzy jednak na siebie, więc pytam znów jak żyć?

Tak naprawdę chcemy pamiętać te dobre chwile. Ja jednak mam na odwrót, Piętka zawsze na opak ;) Gdy przypominają mi się dobre chwile i zaczynam tesknić, nagle przed oczyma pojawiają mi się obrazy jak ktoś się okropnie wobec mnie zachował i wszystko pęka i nie potrafię zapomnieć. Oczywiście, że czasem ulegam, ale im jestem starsza tym rzadziej. Szacunek jednak jest dla mnie najważniejszy w relacji, nie miłość, nie uśmiech, nie kasa ani nawet nie przyjaźń, ale szacunek. Bo jeśli umawiamy się na jakieś zasady, to ich przestrzegajmy: nie kłamiemy się, to się nie kłamiemy bez żadnych ale. I jeśli ktoś złamie tę zasadę, to koniec, albo żal będzie we mnie siedział dłuuuugo.

Kolejna sprawa: zazwyczaj jest tak, że w związkach naruszane są wszelkie granice. Kłótnie, awantury itp. Dla mnie to nie ma, a raczej nie miało racji bytu jak myślałam o jakiejkolwiek relacji. Bo jak można sobie pozwolić na takie zachowania, przecież wszystko da się wyjaśnić.  Ale tak naprawdę w miarę czasu przekonuję się, że nie ma granic a rozmowy nie załatwią wszystkiego! Nie ma granic, to my je określamy w swojej głowie. Co gorsza często nawet nie mówiąc drugiej osobie gdzie one są. Dla jednych kłótnie i ciągłe dochodzenie się to normalność, a inni mogą w spokoju i obojętności przeżyć całe życie. Co jest dobre? Niby złoty środek, ale po wysłuchaniu naprawdę wielu historii stwierdzam i nie odkryłam Ameryki, że nawet jeśli my będziemy szczęśliwi, to otoczenie może przysporzyć problemów, więc to gówno prawda, że złoty środek!

Następny aspekt: Co gorsza mówi się, że problemom powinno się stawiać czoła razem i wtedy wszystko będzie ok. Ale często tak nie jest. Spróbujcie sobie przeanalizować jak dobieracie swoich partnerów. Z pewnością większość opisze ideał, że chciałaby, żeby rozwiązywać razem problemy, stawiać czoła, umieć się dogadać jak wyniknie jakiś problem etc.

A tak naprawdę w życiu, a raczej w miłości liczy się to jakie potrzeby zaspokaja nasz partner. Dojście do tego czasem zajmuje miesiące, a nawet lata. Te właśnie wewnętrzne potrzeby nie muszą być dobre, choć niby każdy dąży do szczęścia. Jeśli mieliśmy zły wzorzec w dzieciństwie, to bardzo prawdobodobne, że będą one negatywne dla nas albo partnera. Np. jeśli dana osoba będzie miała zaniżoną ocenę, gdyż była bita lub nie otrzymała kszty szacunku, możemy być pewni, że odbije się to na jej partnerze prędzej czy później. Równowaga zostanie zaburzona, bo osoba ta będzie szukać rodzica, a nie partnera. Może być też na odwrót: przesycony słodkością od rodziców mamimsynek będzie szukał kogoś kto będzie wielbił go i zaopiekuje się nim jak mama. Ale sęk w tym, żeby choć zauważyć w sobie jakim się jest, jaki ma się wzorzec z dzieciństwa - po prostu empatia! Wczucie się w rolę i trochę zrozumienia.

Przykładów może być bez liku jeśli chodzi o nieporozumienia, ale tak naprawdę podstawowym pytaniem jest: GDZIE JEST GRANICA? Na ile możemy sobie pozwolić, na ile jesteśmy elastyczni, umiemy słuchać, wyzbyć się dla innych swoich nawyków, czy po prostu pomóc? A jeśli to zrobimy, to kiedy druga strona zacznie to wykorzystywać? (Bo taka jest tendencja: dajesz palca weźmie całą rękę).

To oczywiście pytanie retoryczne, właśnie dlatego nie ma idealnej recepty na udany związek. Każdy wygląda zupełnie inaczej, choć z pozoru może wydawać się podobny. I nie zaprzeczycie chyba, że nie da się określić co jest dobre, a co złe. Kiedy powiedzieć dość, bo przyjaciółka mówi, że to dla niej niewyobrażalne,a  matka płacze i zamartwia się o nas, bo coś się dzieje złego, a tak naprawdę dla nas to normalna standardowa kłótnia, a i tak kochamy i nie wyobrażamy sobie życia bez osoby, która wyrządza nam to nieokreślone zło.... Na te i inne pytania każdy zapewne odpowie sobie indywidualnie, ale cieszę się, że w końcu wylałam to z siebie.

To pierwszy mój tekst o relacjach, miłości i problemach z tym związanych, pisany pod wpływem dużych emocji (patrz: wino+dramat=wenapijacka), dlatego wybaczcie wszelkie niejasności i niezrozumiałości. Samotne noce sprzyjają pisaniu. Dobranoc.

1 komentarz:

  1. W naszym prostym zyciu milosc odgrywa bardzo szczególna role. Teraz jestesmy w stanie uczynic twoje zycie milosne zdrowym i nie ma miejsca na zadne klopoty. Wszystko to jest mozliwe dzieki AGBAZARA TEMPLE OF SOLUTION. Pomógl mi rzucic zaklecie, które przywrócilo mojego zaginionego kochanka z powrotem na 48 godzin, które zostawily mnie dla innej kobiety. mozesz takze skontaktowac sie z nim ( agbazara@gmail.com ) lub WhatsApp / Call: ( +2348104102662 ), i byc szczesliwym na wieki, tak jak teraz z jego doswiadczeniem.

    OdpowiedzUsuń